In 2007 vroeg de Amsterdamse singer-songwriter JP den Tex mij of ik een film wilde maken van een project dat hij in samenwerking met Cordaan zou gaan starten: De oprichting van een band waarin hijzelf, bassist Arnoud van den Berg en een groep verstandelijk beperkte muzikanten zou gaan spelen. Het zou eigenlijk een hele normale band worden, vertelde hij, want zo'n groot verschil zat er niet tussen een lijpe rockster en iemand met een verstandelijke beperking die wel heel muzikaal is. Er kwamen audities, iedereen werd aangenomen en JP ontwikkelde samen met de bandleden een aantal sfeervolle en stoere popliedjes. De bandleden schreven zelf mee aan de teksten en de melodieën waren beïnvloed door onder andere blues en countrymuziek, Doe Maar en Annie M.G. Schmidt.
In 2007 was er nog geen Down met Johnny op tv en deden er nog geen bands met leden met een verstandelijke beperking mee aan het songfestival. De aanpak van Den Tex was daarom alleen al vooruitstrevend te noemen. De verantwoordelijkheid die hij de bandleden gaf, deed ze boven zichzelf uitstijgen en het beste uit zichzelf halen. Zijn bevlogenheid wierp al snel zijn vruchten af. De debuutcd: 'Wimpie en de Domino's' kreeg een lovende recensie in het Parool. De band speelde vervolgens in de Heineken Music Hall, kwam in De Wereld draait door en Man Bijt Hond, ze namen een single op met Carola Smit en stonden op De Amsterdamse Uitmarkt.
Als Den Tex echter aan het eind van 2008 wordt aangevallen door een van de bandleden, grijpt dit hem erg aan en besluit hij vervroegd te stoppen met de band.